Korona Günlerinde Yoga
Şundan üç, dört ay önce deselerdi ‘‘bir kaç ay evden hiç çıkmayacaksın.'' Asla inanmazdım. ‘‘Yok artık! Hadi oradan kimse beni tutamaz. Planlarım, yolculuklarım ve yepyeni heveslerim var.'' Derdim. Ne komik. İşte kaldık evlerimizde. Hayat sahiden sürprizlerle dolu. Sanırım o sürprizin yönünü evirmek, çevirmek bize kalmış. İlk başlarda bütün ümitsizliğimle kapanmıştım eve. Uyumak, uyumak ve sadece uyumak istiyordum. Sanırım herkes anlık ihtiyacına göre yaşadı bir süre. Sonra o ihtiyaçlar da evrildi. Önce korku alanındaydık. Haliyle, sevdiklerimiz, kendimiz yeterince sağlıklı mıydık, herkes sahiden iyi miydi? Sonra ne olacaktı? Sorular bizi korku alanında kısıtladı.
Sonra bir gün -sanırım artık uykuya doyduğum bir gün- dedim ki ‘‘Kalk, bu gün yeni bir gün olsun.'' Maya Yoga'nın instagram sayfasında görmüştüm. Sabah Ülkü Gürbüz hocamızın online dersi vardı. ‘‘Oh tamam, sanki Ülkü hocam kahvaltıya gelmiş, sonrasında da beraber ders yapacağız'' diye düşündüm. Derse girince fark ettim. Maya Yoga'da tanıdığım herkes ve daha tanımadığım bir çok insan oradaydı. Hepimiz aynı çemberin içerisindeydik sanki. O an beraber yoga yapmanın hepimizin bağışıklığını güçlendirmenin ötesinde bir işlevini daha fark ettim; bizi aynı enerjide buluşturması. O sevgi enerjisi ile bütünleştiğimizi hissettim. Artık korku alanından öğrenme alanına çıkmanın vakti gelmişti. Yoga bir elini uzatmıştı. Biz de tutmuştuk.
Maya Yoga şimdi stüdyosunu online platforma taşıdı. Bir çoğumuzun hayatını o alana taşıması gibi. Belki kimi zaman daha fazla vakit geçiriyoruz ‘‘hayatımızın çevrim içi alanında.'' Fakat bu da öğretici, başka bir yol; bizi daha fazla insanla karşılaştırıp, bol bol okutup, sorgulatıyor. Bazen hayat ummadığımız şekilde evriliyor. Öncesinde planlar, projeler bir çok şey yarım kalmış gibi hissettik. Sonra geriye baktık ki aslında hep yapmak istediğimiz ama yapmadığımız ne kadar çok şey var. Mesela Maya Yoga'da Animal Flow denemeyi çok istemiştim. Sürekli bir şeyler çıkmıştı ve gidememiştim. Geçenlerde Maya Yoga'nin online derslerinde bunu da denedim Günay&Linda hocalarımızın dersinde. Uzun süredir yazmak istediğim yazılarımı tamamladım, bol bol yemek yaptım ve en önemlisi de durdum. Hiç durmadığım kadar. Hikmet Gürbüz hocamızın derslerine katıldım, dersler sonrasında hayatımda ilk defa duvar olmadan bir baş üstü duruşta kendi kendime durabildim. Kim bilir korku alanında başladığımız yolculuğun, öğrenme aşamasından sonra büyüme aşamasına da geçebiliriz. Çok da düşünmeden, irdeleyip zorlamadan; yalnızca kendiliğinden. Bu yüzden şimdi olduğumuz haliyle An'da kalma vakti!
Namaste
Merve ATINÇ